Josephine Sloet (1945) werd geboren in Amsterdam en volgde van 1966 tot 1968 een opleiding aan de Rijksakademie in Amsterdam en van 1968 tot 1970 aan de Vrije Academie in Den Haag. Sloet is een zeer veelzijdig kunstenaar en maakt tekeningen, schilderijen, foto’s en sculpturen. De elementen aarde, water, lucht en vuur spelen een belangrijke rol in al haar werken.
In de jaren ’70 maakte Sloet veel werken met mensen als onderwerp. In de jaren ’80 richtte zij zich op organische vormen en bewegingen en niet zozeer op de mens zelf, maar op menselijke ingrepen in de natuur en het landschap. In de jaren ’90 werkt ze steeds meer met fotografie en maakt ze ook een fotoboek. In dezelfde tijd ontstaat een serie ‘tv’-beelden met de titel Télé aux Plumes, Télé aux feuilles mortes, waar dit werk onderdeel van uitmaakt. Het zijn de kaders op twee poten, waarin en waaromheen zich van alles afspeelt. Het is de wereld bezien op afstand in tegenstelling tot de wereld die zie in de zoeker van haar fototoestel ziet.