Het werk van Dirck Braeckman (1958) is niet eenvoudig te duiden. In de meeste gevallen is het onderwerp een sobere, anonieme ruimte. Zelf zegt hij hierover: “In wezen kan mijn vertrekpunt alles zijn. Mijn onderwerp is altijd iets dat zich in mijn directe omgeving bevindt. Dat kan hier in mijn huis of atelier zijn, of iets dat ik op reis aantref. Maar de locatie doet niet ter zake, je ziet het verschil niet tussen foto’s die hier in Gent gemaakt zijn of pakweg in Barcelona.” Wat geldt voor het onderwerp geldt ook voor de tijd, de foto’s zouden gisteren gemaakt kunnen zijn, maar ook veertig jaar geleden.
Toen Braeckman in 1977 op de kunstacademie in Gent begon, was zijn intentie schilder te worden. Het fotograferen was in eerste instantie een hulpmiddel, maar uiteindelijk is het schilderen uit beeld verdwenen. Wel is de manier van kijken en werken van Braeckman zeer verwant aan het schilderen. De beelden zijn heel zorgvuldig bepaald en gekozen. Daarnaast is de kwaliteit van de afdruk heel belangrijk. De stoffelijkheid van zijn werk uit zich in de afdrukkwaliteit, de subtiele nuance in het zwart en grijs, onscherpte en detaillering, en de fluweelachtige oppervlakte.