Campus Cultura van Meintje Delisse in het Burgerweeshuis
Burgerweeshuis
Voordat BPD begin 2018 het Burgerweeshuis betrok, stond dit voormalig weeshuis van Aldo van Eyck er verloren en onbewoond bij in een levendig stuk van Amsterdam. Meintje raakte geïnspireerd voor haar afstudeerproject. Het Burgerweeshuis: een ideaal van Aldo van Eyck uit 1960, waarmee hij door middel van architectuur, weeskinderen een ‘gezin’ wilde bieden. Met binnenstraten, paviljoens en patio’s voelde dit huis als een kleine stad. Kan dit gebouw op diezelfde manier nieuwkomers een zichtbare plek in de stad bieden?
Niet alleen het Burgerweeshuis van Van Eyck stond destijds leeg, ook de Tripolis Torens, die hij dertig jaar later op hetzelfde perceel heeft ontworpen, stonden er uitgestorven en verlaten bij. En dat op juist zo’n broeiende plek als de Zuid-As. Die met zijn kantoren, de VU campus en de Gerrit Rietveld Academie een internationaal broeinest van kennis is. Dé ideale plek voor haar cultuur campus.
Campus Cultura, een ontmoetingslandschap voor culturele rijkdommen
Campus Cultura is een daklandschap die het Burgerweeshuis en de Tripolis Torens met elkaar verbind. Onder dit daklandschap bevindt zich een publieke wereld van culturele, educatieve en culinaire functies. De bewoners van de campus zijn (vluchteling) studenten met diverse culturele achtergronden. Ze wonen in de torens en kunnen werken, studeren en verblijven op de campus. Als bezoeker kom je er voor taallessen, lezingen, manifestaties, om lekker te eten en van de diversiteit van culturen te proeven. De gebruiken, tradities, ambachten, karakteristieken en eigenaardigheden als ook de problemen van andere continenten zullen hier zichtbaarheid krijgen.
Campus Cultura geeft deze nieuwkomers een plek in de stad, zoals Aldo van Eyck met het Burgerweeshuis weeskinderen een ‘gezin’ wilde bieden. “A good house is like a small city, a city like a large house” aldus van Eyck. Campus Cultura is a large house and a small city.
Daklandschap
Onder het nieuwe dak ontvouwt zich een landschap van kolommen; als een open weefsel met publiek programma. Het theater, het auditorium, de filmstudio en het podium zijn verzonken plekken in de vloer, waardoor ze genoeg beslotenheid of juist openheid bieden voor deelname. De tussenruimte die ontstaat door deze gradatie tussen openbare en collectieve sferen maakt spontane ontmoetingen tussen bewoners en gebruikers mogelijk.
De structuur van het nieuwe daklandschap reageert en volgt de structuur of het bestaande dak van Van Eyck. Het constructieve principe van omgekeerde paraplu’s die op verschillende manieren zijn geperforeerd resulteert in een telkens veranderend spel van licht en schaduwpatronen op de vloer.
Het kolommenlandschap, het unieke daklandschap en de wisselwerking van licht en schaduw zorgt voor een ruimte waar iedereen zich thuis kan voelen.